Tunay na Katawan at Dugo ni Kristo

Hesus, nananalig ako sa iyo!

Walang kaduda-duda na lubhang napakalinaw, klarong klaro, ang sinabi ni Hesus kung ano ba itong pagkain na ibinibigay niya para sa ikabubuhay ng mundo. Ito ay walang iba kundi ang kanyang laman. Ano daw? Laman daw? Sa sobrang linaw ng kanyang sinabi, nagtalo ang mga nakikinig sa kanya. Hindi nila pinagtalunan kung totoong narinig nila na laman daw ni Hesus ang kanyang ipakakain. Ang pinagtalunan nila ay “Paanong maibibigay sa atin ng taong ito ang kanyang laman upan kanin natin?”  At para maging maliwanag sa lahat, apat na ulit na ginamit ni Hesus ang mga salitang laman at dugo: 1. Malibang kanin ninyo ang laman ng Anak ng Tao ay inumin ang kanyang dugo, hindi kayo magkakaroon ng buhay; 2. Ang kumakain ng aking laman at umiinom ng aking dugo ay may buhay na walang hanggan; 3. Ang aking laman ay tunay na pagkain, at ang aking dugo ay tunay na inumin; 4. Ang kumakain ng aking laman at umiinom ng aking dugo ay nananahan sa akin, at ako sa kanya.

Malinaw na malinaw na “ang tinapay at alak ay nagiging katawan at dugo ni Kristo kaya masasabi na si Hesus ay tunay na naririto sa sakramento.” (CCC, 1375) Itinuro ni San Juan Chrysostomo: “Hindi ang tao ang nagdudulot ng pagbabago kaya ang iniaalay ay nagiging katawan at dugo ni Kristo. Ang nagdudulot ng pagbabagong ito ay mismong si Kristo na ipinako para sa atin. Ang pari na gumaganap sa papel ni Kristo ang siyang bumibigkas ng mga salitang ito, subalit ang kapangyarihan at biyaya ay sa Diyos. Ito ang aking katawan, ang wika niya. Ang salitang ito ang nagdudulot ng pagbabago sa mga alay.” Sa kapangyarihan ng Espiritu Santo at sa bisa ng salita ni Kristo, ang tinapay at alak na dinala sa altar ay nagiging katawan at dugo ni Hesus. Ang katawan at dugo, pati na ang kaluluwa at pagkaDiyos ng ating Panginoong Hesukristo ay tunay na tinataglay ng kabanal-banalang sakramento ng Eukaristiya. Sa madaling salita, ang buong Kristo ay tunay na nilalaman ng sakramentong ito. (CCC, 1374) Bagama’t hindi nagbabago ang anyo ng tinapay at alak, nagbabago ang kalikasan nito: ito ay nagiging katawan at dugo ni Hesus. Buong buo si Hesus sa bawat uri (species) at bahagi ng banal na Sakramentio. Kahit hatihatiin pa ang anyong tinapay, hindi nahahati si Kristo. (CCC, 1376) Kung paanong naroroon si Hesus noong pinanganak siya sa Batlehem, kung paanong naroroon siya noong namatay siya sa Kalbaryo, kung paanong naroroon siya at naghahari sa langit,  sa Misa, tunay na naririto si Hesus sa anyo ng tinapay at alak. Naririto si Hesus upang ialay niya ang kanyang sarili bilang kalugod lugod na handog sa Diyos Ama. Naririto si Hesus upang makuha niya para sa atin ang kapatawaran ng ating mga kasalanan. Naririto si Hesus upang makamit niya para sa atin ang lahat ng pagpapala at biyaya. Sa madaling salita, naririto si Hesus upang maidulot niya sa atin ang mga bunga ng kanyang kamatayan at muling pagkabuhay.

Kaya nga nakapagbibigay ng buhay na walang hanggan ang sakramentong ito sa sinumang tatanggap nito ay sapagkat ang kinakain at iniinom natin ay si Hesus, ang Diyos Anak. Ito rin ang dahilan kung bakit buong paggalang natin tinatanggap siya sa banal na Misa. Hindi pangkaraniwang pagkain, hindi ordinaryong pagkain at inumin ang iniaalay at pinagsasaluhan natin sa Misa kundi ang katawan at dugo ni Kristo. Huwag natin pagdudahan ito dahil ang mismong nagsabi na kinakain at iniinom natin ang kanyang laman at dugo ay walang iba kundi si Hesus. Hindi siya marunong magsinungaling. Hindi siya maaring magkamali dahil siya ang Daan, ang Katotohanan, at ang Buhay.  

Ave Maria Purissima, sin pecado concebida!