Isang pagpapatala ng buong mundo
ang iniutos ng Emperador Augusto kaya naglakbay si Jose, kasama ang kanyang
maybahay na si Maria, patungong Bethlehem dahil si Jose ay mula sa lipi ni
Haring David. Dahil sa pagpapatalang nagaganap, lubhang napakaraming tao noon
sa bayan kaya nga walang lugar para sa mag-asawa sa panuluyang bayan. Wala nang
lugar para sa kanila sa panuluyang bayan: makahulugan ito dahil ito’y lalong
naglarawan ng sinabi ni San Juan sa pasimula ng kanyang sinulat na Mabuting
Balita: Nasa sanlibutan ang Salita. Nilikha ang sanlibutan sa pamamagitan niya
ngunit hindi siya nakilala ng sanlibutan. Naparito siya sa kanyang bayan ngunit
hindi siya tinanggap ng kanyang mga kababayan (Jn. 1:11). Walang lugar para sa
Manunubos ng sanlibutan. Ang lahat ng bagay ay nilikha sa kanya (Col 1:16),
ngunit walang lugar para sa kanya. “May lungga ang asong gubat, may pugad ang
mga ibon, subalit ang Anak ng tao ay wala man lamang mapagpahigaan at
mapagpahingahan.” (Mt. 8:20) Siya ay sumilang sa labas ng lunsod at ipinako rin
siya sa krus sa labas ng lunsod (Heb 13:12).
Itinuring siyang tagalabas, isang
dayuhan sa sanlibutan. Mula pa sa kanyang pagsilang, naging dayuhan siya,
tagalabas sa larangan ng mga itinuturing na mahalaga at makapangyarihan sa
pamatayan ng sanlibutan. Subalit ang tila walang halaga at hindi
makapangyarihang sanggol na ito ay mapatutunayang siyang nagtataglay ng tunay
na kapangyarihan, nakasalalay sa kanya ang lahat ng bagay. Ang santinakpan ay
nilikha sa pamamagitan niya at para sa kanya. Niloob niyang sumilang sa labas
ng lunsod dahil ang lahat ng mga itinuturo niya ay sumasalungat sa mga
pinahahalagahan ng sanlibutan. Sa pagparito niya sa ating kasaysayan, iniwaksi
niya ang lahat ng makamundong kayamanan at kapangyarihan. Sumilang siyang wala
ni anuman maliban sa lamping ipinambalot sa kanya ng kanyang ina. Hindi siya
humiga sa malambot na kama. Bagkus ang dayami ng isang sabsaban ang naging pahingahan
niya. Hindi siya sumilang sa isang sikat na angkan ng mga maykapangyarihan sa
panahong iyon. Bagkus, sumilang siya sa isang angkan na pinaglipasan na ng
panahon, ang lipi ni David. Dati, sila ang makapangyarihan, ngunit hindi na
ngayon. Ang naghahari ay isang dayuhang emperador na nagtalaga ng isang
tau-tauhan sa pagkatao ni Herodes. Ginawa ito ng Panginoon upang ipakita na ang
lahat ng mga pinahahalagahan ng mundo ay mga huwad na kayamanan at huwad na
kapangyarihan. Siya ang tunay na liwanag ng mundo at pinapasok niya ang
sanlibutan upang punitin ang kadilimang nagkukunwaring liwanag.
Kaya nga ang sinumang nagnanais
na sumampalataya at sumunod sa kanya ay kailangang tumalikod at iwanan ang
lahat ng mga bagay na inaakala ng sanlibutan na mahalaga upang makilala niya
ang katotohanan ng ating pagkatao at sa liwanag niya ay matagpuan natin ang
tamang landas.
Upang makita natin siya,
kailangang lumabas tayo sa lunsod. Kailangang sadyain natin siya na sumilang sa
labas ng bayan. Hindi natin siya makikita sa gitna ng mga nagniningning at
kumukutitap na ilaw ng lunsod. Hindi natin siya mapapansin hanggat hindi natin
inilalayo ang ating sarili sa mga mapanlinlang at pansamantalang mga
kaligayahan ng mundong ito. Hanggat hindi natin tinatalikuran ang lahat, hindi
tayo magiging karapat dapat sa kanya. Kaya nga sa gabing ito, magtungo tayo sa
Belen. Huwag tayong palilinlang sa mga huwad na liwanag. Ang gabing ito ay
pinagningning ng liwanag ng mga anghel. Pakinggan natin ang kanilang sinasabi:
Sa gabing ito sumilang sa inyo ang inyong Tagapagligtas, si Kristong Panginoon.
Ito ang Mabuting Balitang magdudulot ng kagalakan sa lahat ng tao. Ito ang
Mabuting Balitang magdudulot ng tunay na kagalakan. Wala ito sa kayamanan. Wala
ito sa kapangyarihan. Wala ito sa makamundong kaaliwan. Bagkus, ito’y
matatagpuan lamang sa kanya na sumilang ngayon bilang isang abang sanggol.
Naparito siya upang bigyan tayo ng buhay, ng tunay na buhay, ng buhay na walang
hanggan. Halina sa Belen. Halina at siya’y ating sambahin.
Hesus, nananalig ako
sa iyo. Ave Maria purisima, sin pecado consebida.
No comments:
Post a Comment